که اگر گوشی نبود نمی گوییم وحرفهایی هست برای "نگفتن " حرفهایی که هرگز سر به "ابتذال گفتن" فرود نمی آورند حرفهایی شگفت ُ زیبا و اهورایی همین هایند و سرمایه ی ماورایی هر کس به اندازه ی حرفهایی است که برای نگفتن دارد حرفهای بی تاب وطاقت فرسا که همچون زبانه های بی قرار آتشند و کلماتش هر یک انفجاری را به بند کشیده اند کلماتی که پاره های بودن آدمی اند ...

دکتر علی شریعتی